واحد های رطوبت زدایی از گاز طبیعی
هدف از واحد رطوبت زدایی از جریان گاز طبیعی، کاهش محتوای آب گاز خوراک برای جلوگیری از خوردگی، یخ زدگی و تشکیل هیدرات در مبدل های برودتی واحدهای پالایشگاهی با استفاده از مواد جاذب رطوبت است. فرآیندهای پالایشگاهی خشک کردن گاز طبیعی به روش جذب سطحی، عموماً برای رسیدن به غلظت های بسیار پایین در حد زیر 1ppm (دمای نقطه شبنم آب بین 40- تا 100- درجه سانتی گراد بر اساس فشار عملیاتی واحد) به عنوان مهمترین بخش از کارخانه های فرآوری برودتی گاز استفاده می شود.
واحدهای خشک کننده جریان مایع نفتا
یکی دیگر از مهمترین کاربردهای جاذب ها در پالایشگاه های نفت، برای خشک کردن جریان هیدروکربنی مایع نسبتا سنگین تر از گاز به نام نفتا می باشد. این جریان هیدروکربنی مایع قبل از ورود به واحد ایزومریزاسیون می بایست به صورت کامل خشک شود تا آب و سایر ناخالصی ها از بین برود. حذف آب برای جلوگیری از خوردگی در تجهیزات تصفیه و حفاظت از عملکرد کاتالیزور ایزومریزاسیون پایین دست که به آلودگی رطوبتی حساس هستند، ضروری است.
واحدهای خشک کننده و پالایش هوا جهت جداسازی نیتروژن و اکسیژن
در واحدهای صنعتی، تولید هوای خشک فرآیندی مهم و حیاتی است که در واحدهای تاسیسات پالایشگاه ها، پتروشیمی ها و کارخانجات برای اطمینان از کارایی و طول عمر تجهیزات کاربرد دارد. هوا با توجه به شرایط ترمودینامیکی در هنگام فشرده شدن می تواند حاوی رطوبت باشد که برای جلوگیری از خوردگی، بهبود کیفیت هوای فشرده و حفظ عملکرد اجزای پایین دست، می بایست حذف شود.
واحد جداسازی هوا (ASU) یک واحد صنعتی حیاتی است که برای جداسازی هوای محیط به اجزای اصلی آن، معمولاً نیتروژن، اکسیژن، آرگون و همچنین گازهای دیگر در برخی موارد استفاده می‌شود. ASU بر اساس اصل تقطیر برودتی عمل می کند، که در آن هوا قبل از ارسال از طریق یک سری ستون تقطیر که در آن اجزا بر اساس نقاط جوش متفاوتشان جدا می شوند، تصفیه، خنک و فشرده می شود. این فرآیند شامل دماهای بسیار پایین برای مایع شدن و جداسازی موثر گازها است.
جداسازی ترکیبات پارافین های ایزو/نرمال
جداسازی پارافین‌های ایزو و نرمال از طریق فرآیندهای جذب سطحی بر پایه تفاوت در ساختار مولکولی و برهم‌کنش آن‌ها با سطح جاذب انجام می‌شود. جاذب‌هایی مانند زئولیت‌های خاص به دلیل داشتن حفرات یکنواخت و اندازه مناسب، می‌توانند مولکول‌های نرمال پارافین را به‌طور انتخابی جذب کنند، در حالی که ایزوپارافین‌ها به دلیل ساختار شاخه‌ای خود کمتر وارد این حفرات می‌شوند و در فاز سیال باقی می‌مانند. این روش که به نام جذب سطحی (Adsorption) نیز شناخته می‌شود، در صنایعی مانند تولید سوخت‌های با ارزش بالا و خوراک پتروشیمی کاربرد دارد و معمولاً شامل احیای جاذب از طریق تغییر دما یا فشار برای بازیابی ترکیبات جذب‌شده است.
سیستم ترمز خودروهای سنگین و لوکوموتیوها
در حوزه مهندسی خودرو، سیستم ترمز بادی نقش حیاتی در تضمین ایمنی وسایل نقلیه سنگین مانند کامیون‌ها، اتوبوس‌ها و قطارها ایفا می‌کند. این سیستم با استفاده از هوای فشرده، مکانیزم ترمز را فعال کرده و یک راهکار قابل‌اعتماد و مؤثر برای توقف وسیله نقلیه فراهم می‌سازد. یکی از اجزای کلیدی در سیستم ترمز بادی، فیلتر رطوبت‌گیر هوا است. وظیفه این فیلتر، حذف رطوبت از هوای فشرده قبل از ورود به سیستم ترمز است. با از بین بردن رطوبت، فیلتر رطوبت‌گیر از خوردگی، یخ‌زدگی و اختلالات عملکردی در سیستم ترمز جلوگیری کرده و عملکردی ایمن و کارآمد را تضمین می‌کند. علاوه بر این، استفاده از هوای خشک موجب حفظ یکپارچگی و طول عمر سیستم شده، خطر آسیب به قطعات را کاهش داده و ایمنی عملیاتی را افزایش می‌دهد. نقش فیلتر رطوبت‌گیر هوا در تأمین هوای پاک و خشک، برای عملکرد صحیح و قابلیت اطمینان سیستم‌های ترمز بادی در وسایل نقلیه سنگین، امری ضروری و غیرقابل‌چشم‌پوشی است.
شیشه های دو جداره
شیشه‌های دوجداره به دلیل ویژگی‌های عایق حرارتی و بهره‌وری انرژی، به طور گسترده در ساخت‌وساز مدرن مورد استفاده قرار می‌گیرند. یکی از اجزای کلیدی در افزایش عملکرد و طول عمر این شیشه‌ها، جاذب‌های رطوبت (دسیکانت‌ها) هستند. دسیکانت‌ها موادی با قابلیت جذب رطوبت بالا هستند که بین دو لایه شیشه در پنجره‌های دوجداره قرار می‌گیرند تا از ایجاد بخار و تجمع رطوبت در داخل پنجره جلوگیری کنند. حذف رطوبت نه‌تنها شفافیت دید و زیبایی ظاهری پنجره را حفظ می‌کند، بلکه مانع از رشد کپک و خرابی ناشی از رطوبت شده و طول عمر پنجره را افزایش می‌دهد. علاوه بر این، دسیکانت‌ها با حفظ خواص عایق هوای خشک یا گاز محبوس بین لایه‌های شیشه، به بهبود بهره‌وری انرژی کمک می‌کنند. این ویژگی باعث بهبود عملکرد حرارتی، کاهش مصرف انرژی برای گرمایش و سرمایش، و افزایش راحتی ساکنان ساختمان می‌شود. استفاده از دسیکانت‌ها در شیشه‌های دوجداره، عامل کلیدی در افزایش دوام، عملکرد و ایجاد محیطی راحت و بهینه از نظر انرژی محسوب می‌شود.
استخراج طلا
فرآیند استخراج طلا شامل چندین مرحله است که با خردایش و آسیاب سنگ معدن آغاز می‌شود تا ذرات طلا آزاد شوند. پس از آن، سنگ معدن حاوی طلا به‌طور کامل آسیاب شده و تحت فرآیندی به نام سیانوراسیون قرار می‌گیرد، که در آن محلول سیانید به دوغاب سنگ اضافه می‌شود. سیانید با طلا تشکیل یک کمپلکس محلول داده و طلا را از سنگ جدا می‌کند.
پس از جداسازی محلول حاوی طلا-سیانید از باقی‌مانده جامد، از کربن فعال برای جذب این کمپلکس از محلول استفاده می‌شود که این فرآیند به عنوان جذب سطحی با کربن شناخته می‌شود. سپس کربن بارگذاری‌شده با طلا به مدار شستشو (الوشن) منتقل می‌شود، جایی که طلا از سطح کربن جدا می‌شود. محلول غنی از طلا پس از این مرحله برای بازیابی طلای فلزی از طریق رسوب‌دهی یا الکترولیز (الکترووینینگ) پردازش می‌شود.
این فرآیند پیچیده، امکان استخراج بهینه و کارآمد طلا از سنگ معدن را فراهم می‌کند و به عنوان یک روش رایج و مؤثر در صنعت معدن برای تولید این فلز گران‌بها مورد استفاده قرار می‌گیرد.
